* * *
Տղան առավոտ էր շինում

իր երազե լապտերներից...

մի պահ օդը ջարդուփշուր եղավ,

խուլ ծղրտոցով քամին փախավ իր բնից,

տղայի առավոտը շիթ-շիթ կաթկթաց:

Ու արևին գտան հեռուներում իրիկնացած...

                                ՄԻԱՅՆՈՒԹՅՈՒՆ


Փողոցները դղրդում են դատարկությունից...

դու թաքցնում ես քո վիզը ոռնացող մթությունում,

մրսած ու թրջված կարապների նման,

դու քո թևերին ես առնում բոլոր ստվերները,

դու լուռ լճակ ես

ու սարսափում ես արտացոլելուց: