ԿԱՐՈՏԱԽՏ
Անհասցե,մոլոր,անմեղ փաթիլներ,
Մեքենաներից տնքացող մայթեր,
Մշուշում ձգված լույսի ճաճանչներ,
Հեռվում դողացող միայնակ մի ծառ:

Եվ հանկարծ ծանոթ,հարազատ մի շունչ,
Ջերմացնող աչքեր ու շոյող հայացք
Աղմկող ռելսերի մի անվերջ ընթացք
Անցյալում թողած թրթիռ ու պատրանք:

Անհասցե,մոլոր,անմեղ փաթիլներ...

                                             Արևոտ աշունը հեռվում կմնա

Աշնան միգամած օրերին կգամ,
Այգու տրտմության հոտը կշնչեմ,
Անտարբեր քամուն կրկին կարթնացնեմ
Ու տաք հուշերով կյանքս կլցնեմ:

Ու ծանոթ մի ստվեր կանցնի,կգնա
Անտանելի կարոտախտով հոգիս կհիվանդանա:
Կսերտեմ անիծյալ այբուբենը լռության.
Այս արևոտ աշունն էլ հեռվում կմնա...

Երազկոտ աղջնակն ու դու....

Երջանկությունը ժամը վայրկյան դարձրեց ու թրթռացող սիրտս նորից գերի մնաց կյանքս լցնող ու ջերմացնող վայրկյաններում:Վախենում եմ,որ հանկարծ չկորցնեմ այդ պահերը,քանի որ կկորցնեմ այնտեղ թողած սիրտս:
    Ասես փոքրիկ,երազներով լեցուն աղջնակ լինեմ`ով վազում է,անվերջ վազում գնդակի ետևից,բայց գնդակը երբեք կանգ չի առնում :Գիտեմ,ինքս հորինեցի այս դաժան խաղը ու երբեք ինձ չեմ մեղադրի,չէ որ մի օր կգտնեմ քեզ և դու կլինես այս տողերի նման պարզ ու անկեղծ:Քեզ հետ չեմ վախենա հարյուրավոր թրթռացող սրտեր կորցնելուց,քանի որ գիտեմ`քո ջերմությամբ կստանամ հազարավորը:
Դու ու երազկոտ աղջնակը մի օր կհասնեք գնդակին....