ԻՄ ԱՌԱՋԻՆ ՔԱՅԼԵՐԸ  :)
                                                 ԳԱՐՈՒՆ
Գարունը խոսեց այսօր իմ հոգում.
Մի ծիրանենի` կանգնած այն այգում,
Քնքուշ արևից բողբոջ է տվել,
Բայց միայն մի ճյուղ հիմա տես`ծաղկել
Նայելով շուրջն ընդմիշտ խենթացել,
Կարծես ասում է.<<գարու՜ն է բացվել>>:

Ու ծանրացել է այդ ճյուղը ծաղկած,
Ժիր մեղուներն ահա մոլորված,
Գնում են գալիս,նեկտար հավաքում
Հեքիաթային է գարունն աշխարհում:
Եվ ինձ թվում է,որ դուրս կթռչի,

Իմ սիրտն անհոգ,անվերջ կճախրի:
                      
                                               *****
                                                       
Կյանքը մի օր մայրամուտ
Ու մի օր էլ արև կգա այդքան շուտ,
Մի օր բարի,հեզ հայացք,
Ոչ,դիմակ էր լոկ,խաբկանք:

                                            ԻՆՉՈՒ՞ ՆԱՄԱԿ ՉԵՍ ԳՐՈՒՄ
Հուսահատության այս ճանապարհում,
Սպասումների այս մեծ աշխարհում,
Ինչու՞ ինձ նամակ դու էլ չես գրում,
Կարոտն ինձ միշտ ցավ է պատճառում:

Իմ մո՛տ հարազատ միշտ հեռու ես դու,
Թախիծն է պատել սիրտս ահարկու,
Ինչու՞ ինձ նամակ դու էլ չես գրում,
Մի՞թե քո սրտում խիղճը չի տիրում:

Հոգումս աշնան մեգն է տարածվում,
Դու հեռացել ես,չկաս իմ աշխարհում:
Ու էլ չես գրի դու գեթ մեկ նամակ,
Դու գնացել ես,ինձ թողել մենակ:


                                           
                                     














                                                    ՀԵՌԱՑԱԾ ՀՈՒՇԵՐ
Հուշերիս թռիչքն ինձ հեռու տարավ,
Կյանքի արահետով նա սահեց,անցավ:
Մոլոր թողեց սիրտս,անդարձ հեռացավ,
Մնաց ինձ տխրություն,մելամաղձ ու ցավ:


Եվ կարծես թե սիրտս չունի հանգրվան,
Իմ քաղցր հուշերն էլ չկան,չկան:
Վախենում եմ,որ այսօրն էլ մշուշում մնա,
Այդ հուշերի մի մասնիկը գուցե նա դառնա...