среда, 13 июля 2011 г.

Երազկոտ աղջնակն ու դու....

Երջանկությունը ժամը վայրկյան դարձրեց ու թրթռացող սիրտս նորից գերի մնաց կյանքս լցնող ու ջերմացնող վայրկյաններում:Վախենում եմ,որ հանկարծ չկորցնեմ այդ պահերը,քանի որ կկորցնեմ այնտեղ թողած սիրտս:
    Ասես փոքրիկ,երազներով լեցուն աղջնակ լինեմ`ով վազում է,անվերջ վազում գնդակի ետևից,բայց գնդակը երբեք կանգ չի առնում :Գիտեմ,ինքս հորինեցի այս դաժան խաղը ու երբեք ինձ չեմ մեղադրի,չէ որ մի օր կգտնեմ քեզ և դու կլինես այս տողերի նման պարզ ու անկեղծ:Քեզ հետ չեմ վախենա հարյուրավոր թրթռացող սրտեր կորցնելուց,քանի որ գիտեմ`քո ջերմությամբ կստանամ հազարավորը:
Դու ու երազկոտ աղջնակը մի օր կհասնեք գնդակին....

Комментариев нет:

Отправить комментарий